เมียบำเรอวัยขบเผาะ

เมียบำเรอวัยขบเผาะ

 พลับพลึงธารตกกระไดพลอยโจรได้เลื่อนขั้นจาก(ว่าที่)เมียบำเรอวัยขบเผาะของบิดาเขา

กลายมาเป็นผู้หญิงชั้นต่ำไร้ค่าที่เขาจะกระทำย่ำยีทั้งร่างกายและจิตใจ ที่ไหน เมื่อไหร่ก็ได้... 

เขาตักตวงความสาวของเธอด้วยความหลงใหล แต่ทำไปโดยไร้หัวใจ 

และเธอไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากก้มหน้าทนจนถึงวันที่เขาพอใจเพื่อจะได้ปล่อยเธอเป็นอิสระ

สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงความสะใจที่เอาชนะบิดาของตนได้

ชัยชนะของเขา ที่เธอเป็นคนต้องแลกมาหยดด้วยน้ำตา

และก้อนเลือดเล็กๆ ในท้องที่คงไม่มีค่าใดๆ ในสายตาของเขา

                                                  
          “รักชอบหนูหอมน้ำบ้างสักนิดมั้ยลูก” คุณชมนาดมองใบหน้าหล่อเหลาของบุตรชายด้วยความจริงจัง ในเมื่อฌานทำให้พลับพลึงธารเสื่อมเสียเกียรติ ก็ต้องรับผิดชอบในกับการกระทำของตนเองด้วยการแต่งงาน

            ฌานถึงกับนิ่งไปเมื่อได้ยินคำถามจากปากมารดา ก่อนจะส่ายหน้าไปมาช้าๆ และหลุดหัวเราะออกมาราวกับได้ฟังคำถามแสนปัญญาอ่อน

            เมื่อเห็นกิริยาของเขา ความปวดร้าวก็กัดกินหัวใจดวงน้อยจนแทบแหลกเหลว ร่างเล็กที่ยืนหลบอยู่ที่มุมห้องต้องรีบยกมือปิดปากตัวเองไว้เพื่อกลั้นก้อนสะอื้นไม่ให้ตีตื้นขึ้นมา 

            เมื่อเห็นท่าทางของบุตรชาย คุณชมนาดก็ฟาดอย่างแรงที่ไหล่หนาอย่างแรงด้วยความฉุนจัด

            “ไม่ได้รักชอบน้อง แล้วไปทำแบบนั้นทำไม ถ้าเกิดน้องท้องไส้ขึ้นมาจะทำยังไง ได้ป้องกันหรือเปล่าตาฌาน” นายหญิงแห่งฟาร์มชมชาญกระซิบถามบุตรชายด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

             ร่างสูงทรุดตัวพิงบนโซฟาด้วยความผ่อนคลายคล้ายไม่รู้ร้อนรู้หนาว อีกทั้งยังตอบกลับมารดาด้วยความยียวน

             “ทำแท้งมั้งครับ” 

             “ตาฌาน! นี่พูดอะไรออกมารู้ตัวมั้ย พ่อกับแม่ไม่เคยสอนให้เราเป็นคนไร้ความรับผิดชอบแบบนี้นะ” 

              หยดน้ำตาไหลท่วมท้นใบหน้างามทันทีที่ได้ยินประโยคแสนปวดร้าว ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะใจดำและอำมหิตถึงเพียงนี้

              มือบางลูบหน้าท้องที่ยังแบนราบของตัวเองเบาๆ ด้วยความหวงแหน

              แม่จะทำอย่างไรดีลูก

 ฌาน ชาญชนิตกุล

พ่อเลี้ยงหนุ่มแห่งฟาร์มโคนมชมชาญ

โคแก่วัย 38 นิสัยโหด ดิบเถื่อน เจ้าชู้ มุทะลุดุดัน แต่ดันมาแพ้น้ำตาของสาวน้อยวัยใส 

 หอมน้ำ พลับพลึงธาร

อายุ 18 ปี อยู่ในช่วงเตรียมเข้าศึกษาต่อมหาวิทยาลัย

น่ารักใสๆ วัยขบเผาะ